sábado, 28 de febrero de 2015

A caza furtiva




En todo 2007, os criminais abateron 13 rinocerontes; agora matan tres cada día.
En 1979, había 1,5 millóns de elefantes africanos; hoxe roldan o medio millón, mentres se mata e despeza a uns 33.000 cada ano.
Bruxelas e Washington lanzaron este mes senllos programas para combater un negocio que abastece ás guerrillas.
Vietnam é o principal importador mundial, xa que os curandeiros locais lle atribúen propiedades milagrosas.

Cada ano, só a caza furtiva de elefantes podería estar movendo ata 1.000 millóns de euros.
Destaca que España sexa líder en importación de leóns cazados e converteuse en ruta para o tráfico de marfil.
Precisamente, España é o maior importador de trofeos de caza de leóns de toda a Unión Europea  superando amplamente a Francia, Reino Unido e mesmo a Rusia. A maioría dos trofeos lográronse en Sudáfrica, nunha práctica chamada  "caza enlatada": leóns criados especificamente para soltalos ante o rifle dun cazador estranxeiro.
A principios de mes, entrou en vigor unha nova normativa que freará a entrada de trofeos de caza dende África que poñan en perigo o seu futuro.
Elefantes, rinocerontes e leóns cazados en países nos que os que non é sostible e non se promove a conservación non poderán entrar na UE.
 WWF denuncia que se servía deste baleiro legal dos trofeos de caza na maleta para levar marfil e corno de rinoceronte dende África a Asia pasando pola UE.
As autoridades de Malaisia interceptaron un cargamento de 24 toneladas de marfil (1.500 cairos) que dende Togo pasara por España e que viaxaba cara a China. Estánse a facer grandes progresos na concienciación dos propios países africanos sobre a importancia de conservar estes simbólicos tesouros naturais, tanto dende o punto de vista ambiental como económico: un elefante vivo vale máis que 75 cazados.
Xa quedan menos de 5.000 rinocerontes negros en África e só cinco da subespecie de rinoceronte branco do norte.
Para saberes máis preme aquí:http://elpais.com/elpais/2015/02/20/ciencia/1424426311_756002.html

sábado, 21 de febrero de 2015

Australia esquece os koalas

O Goberno australiano publicou en decembro unha serie de recomendacións para mitigar o efecto da actividade humana na poboación de coalas. Pero o documento, non contiña nin unha soa iniciativa para impulsar a recuperación da especie, desatou a indignación de Deborah Tabart(presidenta Australian Koala Foundation) entre os que loitan pola súa conservación, .

 A Tabart chamárona do Goberno para unha consulta sobre se debía facerse unha mina de carbón en Nova Gales do Sur. Baseándose en datos Tabart recomendou que non se instalase,mais o Goberno rematou aprobando o proxecto. Tabart, que, furgando nas contas dos partidos políticos, rematou encontrando substanciosas doazóns por parte da empresa mineira .
Australia é un dos principais produtores e exportadores mundiais no sector mineiro (13% do PIB) e contribuíu ao crecemento da economía, mais a actividade mineira intensiva durante décadas decimou o coala.

A fundación  non se opón á minaría, pero di que hai que levala a cabo minimizando o impacto sobre o medio. "O modelo baixo o que opera o noso país non é sostible. Buscamos os beneficios a curto prazo sen darnos conta de que hai cousas que non se poden cuantificar con diñeiro, pero que teñen un valor incalculable", asegura.
Para saberes máis preme aquí:http://elpais.com/elpais/2015/02/12/ciencia/1423747497_533314.html

O plástico que enche o océano

A contaminación dos mares por plástico é un problema que preocupa, xa que aínda non existe unha estimación da cantidade que remata nos océanos cada ano. Un grupo de investigadores publicou por primeira vez o primeiro cálculo rigoroso de cantos refugallos plásticos mal xestionados van parar ao mar dende cada un dos 192 países costeiros do mundo.
Os resultados son arrepiantes ,entre 4,8 e 12,7 millóns de toneladas de lixo plástico van parar aos océanos cada ano, segundo unha investigadora da Universidade de Xeorxia.
Para chegar a isto, os científicos cruzaron os datos de xeración de residuos sólidos, a densidade de poboación e o status económico país por país, convén poñer en contexto esa cantidade para saber se en efecto é elevada ou non con respecto á cantidade de plástico que se produce no mundo. A produción mundial de plástico roldou no ano 2010 os 288 millóns de toneladas.  Iso xera nas rexións costeiras unha cantidade de lixo plástico de case 100 millóns de toneladas, dos cales 32 millóns non son xestionados apropiadamente e unha media de oito millóns de toneladas remata flotando nos océanos de todo o mundo.
Para saberes máis preme aquí:http://www.elmundo.es/ciencia/2015/02/12/54dd0eb0ca47410e378b456e.html